De zomervakantie is aangebroken. In deze drukke periode staan heel wat mensen aan te schuiven voor het loket. Wij gingen een kijkje nemen in enkele Franse stations, en lieten reizigers aan het woord.

Monique, 82 jaar, gepensioneerde, Montpellier : «Ik moet minstens drie kwartier aanschuiven.»

«De trein is heel duur. Ik ga ongeveer vier keer per jaar naar Parijs om mijn kleinzoon en dochter een bezoekje te brengen . Ik kan mijn tickets slechts twee à drie dagen voor vertrek reserveren, aangezien ik mijn man niet lang in de steek kan laten. Hij is al een tijdje ziek.

Deze keer moest ik een ticket 1ste klasse kopen omdat de TGV’s in de zomervakantie vol zitten. Heen en terug kost zo’n ticket mij 190 euro! En ik heb dan nog een seniorenkaart. Doorheen het jaar betaal ik minimum 130 à 140 euro voor een aller-retour Montpellier-Paris in 2de klasse. Ik gebruik geen internet om tickets aan te schaffen, ik ga altijd naar het loket. Er is altijd veel volk. Ik moet minstens drie kwartier aanschuiven.»

«Op mijn reizen tussen Montpellier en Parijs kom ik verschillende keren te laat aan, soms wel een halfuur op 1/3 van mijn reizen. De SNCF zegt een compensatie te geven vanaf een halfuur, maar dat vraagt veel papierwerk en het terugbetaalde bedrag is niet veel. Ik heb er ook niet zoveel zin in om er werk van te maken. Een enkele keer ben ik naar een vriendin in Agen geweest. Ik was verplicht de trein te nemen in het nieuwe station Montpellier-Sud-de-France (in plaats van gebruikelijk Montpellier-Saint-Roch). Dat is een koud en kil station, en er is niemand om je te informeren. De trein had een uur vertraging.

Fanny, 32 jaar, arbeidster, Seclin : «De trein vertrekt niet, en we weten niet waarom»

«Sinds een jaar neem ik bijna elke dag de trein tussen Lille en Seclin om te gaan werken. Maandelijks ga ik naar het loket, omdat ik een bewijs van transportkosten nodig heb, om aan mijn werkgever voor te leggen. Ik heb thuis geen computer, en ik geef de voorkeur aan menselijk contact. De mensen aan het loket zijn bovendien meestal heel erg vriendelijk.

«Een van de grootste werkpunten van de SNCF is reizigersinformatie. Wanneer er vertraging is weet men nooit wanneer de trein zal vertrekken. Op de vertrekschermen staat dan «à l’heure». Het personeel in het station krijgt even weinig informatie door: «on va voir, on ne peut pas vous en dire plus» .

Valérie, 47 jaar, Audruicq (Pas-de-Calais) : «De trein, dat is vrijheid»

«We zijn met z’n vijven thuis: ik heb drie zonen van respectievelijk 18 jaar, 15 jaar et 11 jaar oud. Sinds de geboorte van mijn jongste zoon, vertrekken we altijd op vakantie met de trein. Voor ons betekent reizen met de trein rust en vrijheid. Je hoeft nergens op zoek naar parkeerplaats, en je hebt geen last van files.

«De prijzen variëren telkens, maar over het algemeen heb ik de indruk dat ze stijgen. We hebben berekend dat onze reis naar de ‘côté de La Baule’ : ons 150 euro meer zal kosten dan vorig jaar, voor hetzelfde traject. De vervoersvoorwaarden zijn veranderd, en elke regio heeft ook elk zijn eigen voordeelkaarten. Het is moeilijk om al die informatie terug te vinden op het internet. Ik ben dan maar naar het station gegaan. De loketbediende was super behulpzaam! Ze hielp mij met het vinden van de beste en goedkoopste aanbieding. Ze kon ons zelfs helpen met informatie over het aanbod van treinen in de regio van Nantes en La Baule-Escoublac.

«Audruicq is een kleine gemeente. Daar is een loket die enkel maar in de ochtend is geopend, en er zijn telkens 4 à 5 wachtenden mensen voor mij. Ik ben eens drie keer moeten terugkomen omdat de rij er niet korter op werd. De enige andere mogelijkheid is tickets halen in het (grotere) station van Calais, op dertig minuten rijden van hier. Internet is gemakkelijk voor eenvoudige trajecten zoals Lille-Paris, maar in de andere gevallen verkies ik het loket.»