Heel wat mensen willen graag bij de spoorwegen werken. Het tekort aan treinbegeleiders en treinbestuurders raakt desondanks maar niet opgelost. Waar loopt het fout?

Op een forum reageert iemand die solliciteerde voor de functie van treinbegeleider er als volgt over: “Dit was het meest absurde sollicitatiegesprek dat ik ooit heb meegemaakt, wat moet dat niet zijn voor een treinbestuurder. Een gesprek in het Frans via de telefoon, of wiskundige formules oplossen op de computer, het zijn slechts enkele voorbeelden van testen waar sollicitanten zich aan moeten onderwerpen.

Liggen de criteria niet te streng? Zijn de diplomavereisten niet over the top? Geven we de mensen wel voldoende tijd om zich persoonlijk te ontwikkelen in hun droomjob?